«Σε αγαπώ», δυο λέξεις μικρές, που κρύβουν μέσα τους τεράστια αξία. Τι πιο όμορφο από το να το ακούς ή να το λες; Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τη χαρά αυτής της λέξης, μας την προσφέρουν αγαπημένα πρόσωπα και τους τη χαρίζουμε κι εμείς.

Το να αγαπάς και να το να αγαπιέσαι δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, είναι το ίδιο σημαντικά και όμορφα. Το να αγαπάς τους άλλους σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σου γεννά την επιθυμία να κάνεις τους γύρω σου χαρούμενους, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.

Από την άλλη πλευρά, το να αγαπιέσαι σου δίνει την ευκαιρία να βιώσεις κι εσύ αυτό που δίνεις. Μπορεί η αγάπη που δίνεις να μην είναι ακριβώς ίδια με αυτή που παίρνεις, αλλά μην ξεχνάς πως ο σκοπός δεν είναι να παίρνεις ό,τι δίνεις, αλλά να απολαμβάνεις την αγάπη σε κάθε της μορφή.

Το ερώτημα που θα σου θέσω σήμερα όμως δεν αφορά την αγάπη προς τους γύρω σου, αφορά την αγάπη στον ίδιο σου τον εαυτό. Πώς είσαι με αυτή την αγάπη; Ποια ήταν η τελευταία φορά που κοιτάχτηκες στον καθρέπτη και είπες στον εαυτό σου «Σε αγαπώ», ποια ήταν η τελευταία φορά που το ένιωσες;

Αν η απάντηση δεν σου έρθει στο μυαλό αυτόματα, έφτασε η στιγμή για μια αλλαγή. Ξεκίνησε από αυτή την στιγμή, να κάνεις για εσένα όσα κάνεις για όσους αγαπάς. Τους αφιερώνεις χρόνο και ενέργεια; αφιέρωσε λίγο χρόνο και σε εσένα. Αγοράζεις δώρα για τα αγαπημένα σου πρόσωπα; πάρε κάτι για εσένα, αυτό το κάτι που τόσο καιρό λες πως θες. Κάνεις τα πάντα για τους αγαπημένους σου για να είναι όσο πιο χαμογελαστοί γίνεται; κάνε ό,τι χρειάζεσαι και εσύ, πήγαινε μια βόλτα, κάνε ένα διάλειμμα, πάρε μια βαθιά ανάσα.

Το να αγαπάμε τον εαυτό μας δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. «Αγάπα τον εαυτό σου», είναι μια έκφραση που ακούμε από όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Όλοι μας το έλεγαν, σαν εκείνοι να ήξεραν πως να το κάνουν, αλλά στην πραγματικότητα ούτε εκείνοι γνώριζαν πάντα τον τρόπο να το κάνουν. Κι ούτε υπάρχει ένας και μόνο τρόπος, ο σωστός και ο μοναδικός.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή, ίσως αυτό να μας μπερδεύει. Ο καθένας μας αγαπάει τους γύρω του και τον εαυτό του με τόσους διαφορετικούς τρόπους. Σκέψου πόσο ανιαρό θα ήταν άλλωστε να υπάρχει μόνο ένα είδος αγάπης; Πόσο μονότονο θα ήταν αν έπρεπε να αγαπήσουμε μόνο με έναν τρόπο.

Εγώ σαν πιο σημαντικό βήμα προτείνω το να σταματήσουμε να είμαστε τόσο σκληροί με τον εαυτό μας, να σταματήσουμε να μας κρίνουμε αυστηρά. Θα έκρινες ποτέ με υπερβολική αυστηρότητα και αναλγησία κάποιον που αγαπάς βαθιά; Η απάντηση είναι μάλλον όχι.

Η αγάπη έχει επιείκεια, έχει τρυφερότητα και κατανόηση. Έχει και όρια, φυσικά, εξέλιξη που περιμένεις, έχει κανόνες και προσδοκίες, γιατί όχι ; Έχει, όμως, κι επιβράβευση και πίστη και ενθάρρυνση. Δοκίμασε, την επόμενη φορά που θα προκύψει μια δυσκολία, να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου, να τον στηρίξεις, να τον επιβραβεύσεις για ό,τι έχει ήδη κάνει. Αυτό είναι πραγματική αγάπη σε δράση.

Κάθε πρωί που ξυπνάς, την ώρα που ρίχνεις την τελευταία ματιά στον καθρέπτη πριν βγεις, κοίταξε εσένα στα μάτια και πες «Σε αγαπώ!». Πες το όπως ακριβώς το λες στους ανθρώπους που αγαπάς, δώσε έμφαση σε κάθε λέξη. Μην σταματήσεις ποτέ να σε αγαπάς, την ψυχή και το σώμα σου, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες σου, τα αρνητικά και τα θετικά σου, όλα όσα είσαι, μην αφήνεις τίποτε απ’ έξω.

Άλλωστε, όλοι όσοι έχεις γύρω σου και αγαπάς, έχουν επίσης τα θετικά και τα αρνητικά τους, παρόλα αυτά εσύ δεν σταματάς να είσαι δίπλα τους και να τους αγαπάς. Γιατί παύεις να αγαπάς εσένα; Ξεκίνησε τώρα κιόλας να σε αγαπάς και να σου το λες - όχι, δεν εννοείται. Ούτε μια μέρα χωρίς αγάπη και χωρίς τη σαφή, ρητή, ξεκάθαρη δήλωση της αγάπης.