Βρίσκομαι σε μια φάση στην καριέρα μου που τα πράγματα πάνε καλά για μένα. Οι συνεδρίες μου είναι κλεισμένες για αρκετό καιρό μετά και τα σεμινάριά μου γεμίζουν σχεδόν αμέσως μόλις ανακοινωθούν. Υπέροχο είναι αυτό, δεν συμφωνείς ;

Όμως, δεν ήταν πάντα έτσι.

Αναπολούσα το ξεκίνημά μου σήμερα και θεώρησα πως θα ήταν σημαντικό να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σου. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που περιγράφω την επαγγελματική μου κατάσταση και όχι φυσικά για να παινευτώ ή να συγκριθώ με κάποιον.

Με τον κίνδυνο να φανώ ότι περιαυτολογώ, σου λέω πως τα πράγματα είναι πολύ καλά για μένα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Όταν ξεκίνησα, δεν είχα καν γραφείο. Πήγαινα εγώ στα σπίτια των πελατών μου, φαντάσου το αυτό τώρα. Αυτό δεν συνίσταται, δεν βοηθά στη δημιουργία κατάλληλου πλαισίου και δεν ήταν και καθόλου βολικό για μένα, από άποψη χρόνου και κόπου.

Όμως εγώ έτσι ξεκίνησα. Ήταν το μόνο που μπορούσα τότε να κάνω και αυτό έκανα. Ήθελα πολύ να κάνω αυτή τη δουλειά και τίποτε δεν μπορούσε να με σταματήσει. Από εκείνες τις κατ’ οίκον επισκέψεις, μέχρι ένα part time γραφείο, μέχρι τον σημερινό μου αγαπημένο χώρο, έγιναν διάφορα βήματα, πότε αργά, πότε πιο γρήγορα, αλλά πάντα σταθερά.

Η πρώτη μου ομάδα αυτογνωσίας είχε τρία άτομα και έκανα το πρώτο μου σεμινάριο με τέσσερις ανθρώπους. Τα έκανα όμως ! Ήθελα πολύ να τα κάνω όλα αυτά και τίποτε δεν θα σταματούσε τις μικρές αρχές μου.

Τώρα, κοιτάζοντας πίσω, να ‘ξερες πόσο ευγνωμονώ τον εαυτό μου, που δεν δίστασα τότε να τολμήσω να κάνω τα μικρά, αλλά τεράστια, τελικά, εκείνα βήματα. Γιατί έτσι είναι οι αρχές τις περισσότερες φορές. Από κάπου ξεκινά κανείς. Ούτε κακό είναι αυτό, ούτε ντροπή, ούτε τίποτε. Είναι μόνο μια αρχή.

Λένε πως κάθε αρχή και δύσκολη. Εγώ δεν θα στο πω αυτό. Ούτε πως κάθε αρχή πρέπει να είναι κι εύκολη. Κάποιοι πηγαίνουν και σε αυτό το άκρο, να είναι δηλαδή όλα στρωμένα κι έτοιμα για να ξεκινήσουν. Ούτε εύκολη είναι η αρχή απαραίτητα, ούτε δύσκολη.

Είναι μόνο αυτό που είναι κάθε φορά. Μια αρχή. Η άκρη μιας κλωστής, μια αφετηρία. Κοιτάς μπροστά και προχωράς. Και βρίσκεις τρόπους. Κι αλλάζεις δρόμους. Έχεις στο νου σου την Ιθάκη. Πριν από κάθε Ιθάκη, μια απόφαση και μια αρχή. Εύκολη, δύσκολη, μια αρχή.

Και, ναι, στο λέω εκ πείρας, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.