Λες ψέματα; Ρητορική η ερώτηση. Λες. Το χρήσιμο ερώτημα είναι - αντιλαμβάνεσαι πάντα τα ψέματα που λες; Θα συνεχίσω την Γιάννης κερνάει, Γιάννη πίνει τακτική μου και θα τολμήσω να προλάβω και πάλι την απάντησή σου. Όχι, δεν αντιλαμβάνεσαι πάντα τα ψέματα που λες. Εσύ, εγώ, όλοι μας.

Δεν ισχυρίζομαι πως όλοι είμαστε κακοί και δόλιοι άνθρωποι και στήνουμε πλεκτάνες που μπορούν να επιφέρουν μεγάλο κακό στους άλλους, για δικό μας όφελος ή και μόνο για να ξεδιψάσουμε κάποιο χαιρέκακο τέρας μέσα μας. Τέτοιους ανθρώπους είναι πολύ πιο σπάνιο να τους συναντήσουμε στην πραγματική ζωή από όσο νομίζουμε. Είναι πολλαπλάσια η παρουσία τους στα σήριαλ Βίρνα μου από ό,τι στη ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου. Εντάξει, πουλάει στο γυαλί, τραβάει το ενδιαφέρον, ερεθίζει την αγωνία, τον θυμό μας και την ανάγκη για την - τελική - αποκατάσταση της δικαιοσύνης, ένα παιδικό μας όνειρο που δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε και καλά κάνουμε.

Στην καθημερινή ζωή, όμως, τη δική μου και τη δική σου, αυτοί οι άνθρωποι είναι, ευτυχώς, σπάνιοι. Τα δικά μας ψέματα – γιατί όλοι λέμε ψέματα, το επαναλαμβάνω- είναι πολύ πιο μικρά και τις περισσότερες φορές αθώα. Δεν είναι βέβαια πάντα αθώα και δυστυχώς, αν και μικρά, δεν είναι πάντα ακίνδυνα.

Θέλεις να δούμε μαζί κάποια από τα καθημερινά αθώα (με ή χωρίς εισαγωγικά) ψέματα που λέμε στους άλλους και στον εαυτό μας ; Όλα όσα λέμε (ή δεν λέμε)

- για να μη δυσαρεστήσουμε τους άλλους (θα ερχόμουν στη διάλεξη για την ψυχολογία της ύλης, αλλά είχα ελονοσία μωρέ, μη σας κολλήσω)

- για να τους προστατεύσουμε από μια αλήθεια (εννοείται πως πέφτεις πάντα σε ηλίθιους, σπανίζουν τόσο οι σωστοί άντρες στις μέρες μας)

- για να αποφύγουμε μια ευθύνη (το κλασικό ο σκύλος έφαγε τις εργασίες μου – ο γιος μου «τάισε» κάποιες σχολικές εργασίες στο τότε κουνέλι μας)

- για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας (αυτός ο ανάδρομος δέκα χρόνια τώρα με κυνηγάει, έλεος κάπου)

- για να μην έρθουμε σε επαφή με μια αδυναμία ή έναν φόβο μας (μπα, δεν με ενδιαφέρει να ψάξω για καλύτερη δουλειά, εμένα μου αρέσει να σιχτιρίζω την ώρα και τη στιγμή που ξημερώνει)

- για να αναβάλουμε στόχους που μας φοβίζουν (από Δευτέρα η δίαιτα - λες και οι καλές συνήθειες που αρχίζουν Τετάρτη φέρουν την κατάρα του Τουταγχαμών, μακριά από μας παναγία μου)

Η λίστα δεν έχει τέλος. Αναγνωρίζεις κάπου τον εαυτό σου; έλα, μη λέμε ψέματα και μεταξύ μας τώρα. Αν κάθε φορά που λέγαμε ένα ψέμα, γινόταν μια χημική αντίδραση μέσα μας που έβαφε τα μούτρα μας πχ μπλε, θα ήταν σαν να ζούσαμε στο στρουμφοχωριό. Κάτι από όλα έχουμε κάνει. Σημασία έχει να λέμε τουλάχιστον αυτήν την αλήθεια. Να παρατηρούμε τι λέμε, πότε, γιατί και πώς μπορούμε, όλο και περισσότερο, να κάνουμε ειρήνη με τον εαυτό μας και τους άλλους, με όλες τις αδυναμίες μας και τις αδυναμίες τους. Με καλοσύνη πάντα. Και με επιείκεια. Πολύ καλοσύνη και πολύ επιείκεια. Αλλά και με αλήθεια.

Με αγάπη,

Ο μπάρμπα Στρουμφ